در این قسمت از سری مقالات اجزا و اجرای ساختمان، به بررسی گودبرداری و سازه نگهبان پرداخته شده است.

همچنین شما عزیزان میتوانید قسمت های قیلی از این سری مقالات را در لینک های زیر مشاهده نمایید.

سری مقالات اجزا و اجرا ساختمان ها: وسائل ایمنی

سری مقالات اجزا و اجرا ساختمان ها: انواع اسکلت های ساختمانی

سری مقالات اجزا و اجرا ساختمان ها: تجهیز گارگاه

سری مقالات اجزا و اجرا ساختمان ها: تخریب ساختمان و مراحل آن

اهمیت مطالعات گودبرداری در طراحی ساختمان ها

در سال‌های اخیر، با توجه به توسعه و گسترش شهرها و افزایش سرعت ساخت و سازهای شهری

به دلیل انجام گودبرداریهای غیر اصولی، در موارد متعددی شاهد فروریختن دیوار های گود

یا ساختمان های جانبی بوده ایم که باعث جان باختن انسان های بیگناهی گردیده است.

موضوع گودبرداری و طراحی و اجرای سازه های نگهبان دارای گستره وسیعی است

و نیاز به بررسی‌ها و مطالعات و ملاحظات ژئوتکنیکی سازه ای، مواد و مصالح، تکنولوژی و اجرایی و اقتصادی دارد.

در نتیجه می‌توان گفت که انتخاب روش مناسب بستگی به جمیع شرایط موثر دارد و می تواند

در شرایط مختلف سازه نگهبان تغییر نماید.

از سوی دیگر تئوری ها و روش های اجرایی گودبرداری و سازه های نگهبان،

هم مبتنی بر اصول تئوریک و هم متاثر از ملاحظات اجرایی و تجربی است.

تعریف گودبرداری

به هرگونه حفاری و خاکبرداری در تراز پایین تر از سطح طبیعی زمین

یا در تراز پایین تر از زیر پی ساختمان مجاور، گودبرداری گفته می شود.

در این راستا ملاک ارتفاع حفاری، نقشه ها و وضعیت زمین است.

هدف از گودبرداری

هدف از گودبرداری رسیدن به زمین مقاوم است زیرا نیروهای انتقال یافته

از قسمت‌های مختلف ساختمان باید به پی و از آنجا به زمین وارد شوند.

گودبرداری در زمین هایی انجام می شود که باید تمام یا قسمتی از ساختمان پایین تر از سطح طبیعی زمین احداث شود.

گاهی ممکن است عمق گودبرداری بنابر جنس زمین به چندین متر برسد.

گودبرداری معمولاً با وسایلی مانند بیل مکانیکی یا لودر صورت می‌گیرد

و در صورت محدودیت زمین یا در دسترس نبودن ماشین آلات،

این کار با وسایل دستی مانند بیل و کلنگ و فرغون انجام میشود.

گودبرداری در زمین های نامحدود

زمین نامحدود، زمین نسبتاً وسیعی است که اطراف آن هیچ گونه ساختمانی نباشد

برای گودبرداری این گونه زمین ها، از ماشین آلاتی مانند بیل مکانیکی، لودر و … استفاده می شود

و خاک با شیبی مناسب برداشت و با کامیون به خارج محوطه حمل می گردد.

چنانچه نیاز به گودبرداری در عمق نسبتاً زیاد باشد، این کار در لایه‌های مختلف

به تدریج انجام می گیرد تا کف گود به عمق پیش‌بینی‌شده برسد.

شیب دیواره های محل گودبرداری

برای جلوگیری از ریزش دیواره های محل گودبرداری به داخل،

معمولا خاکبرداری طوری صورت می گیرد که دیواره های کناری گود دارای شیب ملایمی باشد

که با خط عمود زاویه ای به اندازه آلفا بسازد.

اندازه زاویه آلفا بستگی به نوع خاک محل دارد.

هر قدر خاک سست تر و قابل ریزش تر باشد، اندازه زاویه آلفا بزرگتر خواهد شد.

برای جلوگیری از هزینه اضافی، میتوان با قالب بندی دیواره های محل گود برداری از زاویه شیب کوچکتری استفاده نمود.

گودبرداری در زمین های محدود

زمین محدود، زمین نسبتاً کوچکی است که اطراف آن ساختمان‌هایی وجود داشته باشد.

گودهایی که در مجاورت بناهای موجود ایجاد می‌شوند، نباید به هیچ عنوان

به پایداری این بناها چه در مرحله موقت اجرا و چه در مرحله نهایی آسیب وارد کنند.

در این موارد برای جلوگیری از ریزش دیواره های گود و ایجاد پایداری لازم در آنها

قبل از اقدام به عملیات ساختمانی می توان از سازه نگهبان موقت استفاده نمود.

همچنین به منظور حفاظت از ساختمان های اطراف از ریزش های احتمالی

و اطمینان بیشتر از عدم ریزش دیواره های گود،

بهتر است گود برداری با فاصله مناسب از ساختمان مجاور انجام شود.

سازه نگهبان

در بسیاری از پروژه های ساختمانی لازم است زمین به صورتی خاکبرداری شود

که جداره‌های آن قائم یا نزدیک به قائم باشد.

این کار ممکن است به منظور احداث زیرزمین، کانال، منبع آب و … صورت گیرد.

فشار جانبی وارد بر این جداره ها ناشی از رانش خاک بر اثر وزن خود آن

و نیز سربارهای احتمالی روی خاک کنار گود می باشد.

این سربارها می توانند شامل خاک بالاتر از تراز افقی در لبه گود،

ساختمان های مجاور، بارهای ناشی از بهره برداری از معابر مجاور و … باشند.

به منظور جلوگیری از ریزش خاک و تبعات منفی احتمالی ناشی از این خاکبرداری،

سازه های موقتی را برای مهار خاک اجرا می‌کنند که به آن سازه نگهبان میگویند.

اهداف اصلی ایمن سازی جداره‌های گود با سازه نگهبان عبارتند از:

• حفظ جان انسان های خارج و داخل گود
• حفظ اموال خارج و داخل گود
• فراهم آوردن شرایط امن و مطمئن برای اجرای کار

انواع سازه نگهبان

جهت پایداری جداره های گود برداری از انواع سازه نگهبان

و روش های مختلف می توان استفاده نمود که از جمله آنها می توان به روش های زیر اشاره نمود:

• شمع بندی
• مهار سازی
• دوخت به پشت
• دیواره دیافراگمی
• مهار متقابل
• سپر کوبی
• اجرای خرپا
• نیلینگ (روش میخ گذاری در خاک)

سازه نگهبان موقت را با توجه به نوع خاک، ارتفاع گود و فشار ناشی از ساختمان های مجاور می‌توان به شکل ها و روش های فوق اجرا نمود.

شمع بندی، تنگ بستن بدنه‌های گود (اجرای شمع)

شمع بندی یا تنگ بستن بدن های خود به دو روش چوبی یا فلزی انجام می شود:

الف- شمع بندی چوبی:

شمع بندی چوبی عبارت است از تیر گرد یا چهار تراشی که از بالا بر روی الواری متکی است

که خود بر بدنه گود یا دیوار ساختمان مجاور تکیه دارد.

از پایین در زمین کف گود، با زاویه ای در حدود ۴۵ درجه استوار گشته است.

الوارهای متکی بر بدنه ممکن است به صورت عمودی یا افقی بر دیواره گود یا دیوار ساختمان مجاور قرار گیرند

و برای تقسیم بهتره فشار، بین شمع و الوارها، چهار تراش های افقی قرار ممی‌گیرند.

برای جلوگیری از فرورفتن شمع در زمین به خاطر سطح مقطع نسبتاً کم آن و فشار زیاد از بالا،

پایه‌های آن را بر مصالح مقاومی مانند آجر یا بلوک های سیمانی قرار می‌دهند.

ب- شمع بندی فولادی:

در شمع بندی فولادی از تیرآهن های معمولی یا ناودانی (ناودانی فقط برای پشت بند) استفاده می شود.

به پشت بند عمودی یک نبشی جوش شده است و شمع با زاویه حدود ۴۵ درجه

به وسیله نبشی به پشت بند متصل می شود.

نشیمنگاه شمع بر روی زمین تیر آهنی یا ناودانی است که با میخ های قوی

در زمین محکم شده است .

فاصله شمع ها از یکدیگر نسبت به ارتفاع و فشار حاصل از گود تعیین می شود.

هرچه از عمق گود بیشتر باشد، فاصله شمع ها از یکدیگر کمتر خواهد شد.

در صورت نیاز، می توان از دو ردیف شمع در بالا و پایین استفاده کرد.

دیوارهای مانع

در گودبرداری هایی که زمین ریزشی است گاهی اوقات ایجاد شیب،

موجب کار و هزینه اضافی برای حمل خاک و برگشت مجدد آن بعد از اجرای ساختمان میشود.

در چنین مواردی، می توان اقدام به ایجاد دیوارهای مانع نمود. این نوع دیوارها به شکل های گوناگون و با مصالح مختلف ساخته می شوند.

الف- دیوارهای مانع چوبی:

این نوع دیوارها از الوارهای به عرض ۲۰ تا ۳۰ و ضخامت ۴ تا ۵ سانتی متر ساخته می‌شوند.

بدین ترتیب که الوارها را با استفاده از چکش های مکانیکی، در اطراف محل گودبرداری می‌کوبند

و آن را قدری بیشتر از عمق گودبرداری در زمین فرو می‌کنند.

به قسمت‌های انتهایی الوارها، ورق های فولادی نوک تیز نصب می کنند

تا در هنگام فرو رفتن در زمین و عبور از لایه های محکم از مقاومت کافی برخوردار بوده و فرو رفتن آنها را آسان‌تر کند.

ب- دیوارهای مانع فلزی:

برای ایجاد دیوارهای مانع، گاهی اوقات به جای استفاده از تخته از صفحات فلزی

که دارای ضخامت کمتری بوده و در نتیجه بهتر در زمین فرو می روند و مقاومت آنها نیز بیشتر است استفاده می شود.

ج- دیوارهای مانع فلزی با الوارهای چوبی

این دیوار ها دارای کلاف فلزی می باشند که داخل آنها با الوارهای چوبی پر می‌شود و از مقاومت نسبتاً خوبی نیز برخوردارند.

روش مهار سازی

ابتدا پیرامون زمین گودبرداری می شود. در فواصل معین چاههایی حفر می‌کنیم

که عمق آن را بر عمق گود به اضافه مقداری بیشتر(معمولا ۳۰ درصد عمق گود برای شمع بتنی انتهای تحتانی این چاه‌ها است). پس از حفر چاه ها در درون آن پروفیلهای I و یا H قرار داده میشود.

سپس شمع انتها که قبلا آرماتور بندی شده است بتن ریزی می گردد.

سپس مرحله به مرحله عملیات گودبرداری انجام میشود

و برای جلوگیری از ریزش خاک در هر مرحله پس از برداشتن خاک ،

با استفاده از دستگاه های حفاری ویژه در بدنه گود چاهک های افقی یا مایل به قطر ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر حفر می گردد.

آنگاه در داخل آن چاهکها میلگردهایی را کار گذاشته و سپس در درون آن بتن تزریق می شود.

طول این چاهکها به نوع خاک و پارامترهای فیزیکی و مکانیکی آن و به عمق گود بستگی دارد.

پس از انجام این مرحله پانل های بتنی پیش ساخته که می تواند به صورت در اجرا گردد،

را در این پروفیل های قائم قرار داده و آنها را از سویی به میلگرد های بیرون آمده از چاهکها

به نحو مناسبی متصل نموده و یا بر روی دیواره آرماتور بندی کرده سپس به روی آن بتن پاشی می شود.

مزایای روش مهارسازی عبارتند از:

• مشخصات مکانیکی خاک را بهبود می بخشد
• سازه نگهبان در داخل گود فضایی را اشغال نمی کند
• از خاک موجود برای مهار دیوار استفاده می شود

معایب روش مهارسازی نیز عبارتند از:

• استفاده از بدنه خاک مجاور دیوار گود ضروری است و در مواردی که بدنه خاک دیوار مجاور در زیر یک ساختمان یا در حریم تاسیسات و معابر شهری باشد استفاده از این روش محدود می باشد.
• به زمان زیادی نیاز دارد
• هزینه اجرای عملیات به دلیل تکنولوژی پیشرفته بالا است
• به دستگاه های خاص جهت تزریق بتن و نیروی تخصصی نیاز دارد.

روش دوخت به پشت

این روش مشابهت زیادی به روش مهارسازی دارد.

در این روش به جای میلگرد مصرفی در چاهک ها، کابلهایی قرار داده

و با تزریق بتن داخل این چاهک ها، این کابل ها در داخل خاک کامل مهار می گردد

و این کار موجب آن می‌شود که نیروی پیش تنیدگی موجود کابل، خاک را فشرده نماید.

در نتیجه خاک فشرده تر و متراکم تر شده و رانش ناشی از آن کاهش می‌یابد.

و در عین حال کل نیروی رانش خاک در جداره گود به خاک های داخل بدنه دیواره منتقل شده

و خاک بدنه انتهای به عنوان سازه نگهبان عمل کرده رانش خاک بدنه مجاور جداره  را تحمل کند.

مزایای روش دوخت به پشت:

• مشخصات مکانیکی خاک بر اثر تزریق بتن به درون چاهک ها و نیز پیش تنیده شدن خاک بهبود می یابد. در نتیجه هم از خاک اطراف جداره برای مهار رانش خاک استفاده می شود و هم میزان رانش خاک بر اثر بهبود مشخصات مکانیکی خاک کاسته می‌شود.
• سازه نگهبان در داخل گود مزاحم نیست
• از خاک موجود برای مهار دیواره گود استفاده می شود

معایب روش دوخت به پشت:

• استفاده از بدنه خاک مجاور دیواره گود ضروری است لذا در مواردی که خاک مجاور گود در زیر یک ساختمان یا در حریم همسایه یا در حریم تاسیسات و معابر شهری باشد از این روش نمی توان استفاده کرد یا استفاده از آن با محدودیت همراه است.
• به دلیل اجرای عملیات به صورت مرحله به مرحله به زمان زیادی نیاز دارد. البته ممکن است در پروژه های بزرگ این امر مطرح نباشد بلکه برعکس ممکن است زمان کلیه جای کار نیز به ویژه و مدیریت صحیح کاهش یابد.
• هزینه اجرای عملیات به دلیل تکنولوژی پیشرفته تر، در مقایسه با روشهای ساده تر بیشتر است. ولی در پروژه‌های بزرگ و در احجام زیاد ممکن است این عمل مطرح نباشد و برعکس هزینه کلی کار کاهش یابد.
• به دستگاه های خاص نظیر دستگاه های لازم برای حفر چاهک ها، تزریق، پیش تنیدگی کابل ها و … نیاز دارد.
• به افراد با تخصص های بالاتر در رده‌های مختلف فنی برای اجرای عملیات مربوطه، در مقایسه با روشهای ساده تر نیاز دارد.

روش دیواره ی دیافراگمی

در این روش ابتدا به کمک دستگاه های حفاری ویژه محل دیوار نگهبان را حفر نموده

سپس به طور همزمان محل حفر شده را با گل بنتونیت و سیمان پر میکنند

نتو از ریزش خاک دیواره محل حفر شده جلوگیری شود.

سپس شبکه آرماتورهای دیوار نگهبان را که از قبل ساخته و آماده شده در داخل محل حفر شده دیوار جا می دهند.

آنگاه بتن ریزی دیوار اجرا می شود.

بتن مصرفی معمولاً از نوع بتن روان و با کارایی زیاد است.

دیوارهای دیافراگمی به صورت پیش ساخته و پس کشیده نیز اجرا می‌شود.

مزایای روش دیواره دیافراگمی:

• سرعت اجرای کار بسیار زیاد است
• درجه ایمنی کار بسیار زیاد است
• دیوار دیافراگمی هم به عنوان سازه نگهبان گود رفتار می‌کند و هم در حین بهره برداری از آن به عنوان دیوار حائل استفاده می شود
• دیوار دیافراگمی به ویژه برای حفاری ها و گودهای با طول زیاد مناسب است.

معایب روش دیواره دیافراگمی:

• در این روش، دستگاه های حفاری مربوطه نیاز به فضای کار زیادتری دارند و در صورتی که از نظر فضای دو طرف دیواره محدودیت داشته باشیم، اجرای کار ناممکن خواهد بود و یا اینکه به سختی صورت میگیرد.
• در این روش به دستگاه های حفاری ویژه ای نیاز است.
• دراین روش به نیروهای با تخصص بالا برای کار با دستگاههای مورد نظر و سایر موارد نیاز است.

روش مهار متقابل

این روش برای گودهای با عرض کم مناسب است در دو طرف گود چاهک هایی حفر شده

سپس درون آن از پروفیل های H یا I شکل مطابق با محاسبات و نقشه های اجرایی قرار می گیرد.

آنگاه قسمت فوقانی هر دو پروفیل قائم متقابل مزبور را به کمک تیرها یا خرپاهایی به یکدیگر متصل می کنند.

این کار موجب می شود که هر دو پروفیل قائم متقابل به یکدیگر کمک کنند

و پس از آن عملیات گودبرداری را به تدریج انجام می دهند.

در صورتی که خاک خیلی ریزشی باشد باید در بین اعضای قائم از الوارهای چوبی و اعضای مناسب دیگر استفاده کرد.

از فواید این روش در گودبرداری های با عرض کم، سرعت زیادتر و هزینه‌ کمتر است و جای کمتری نیاز دارد

و از معایب این روش اینکه در گودهای با عرض زیاد مثلاً بیش از ۱۰ متر،

ممکن است مهاربندی های ارزی و یا مهار بندی های تراز های مختلف دست و پا گیر شده و موجب بروز مشکل در حین اجرای کار شود.

درزمینی که قرار است گودبرداری شود در فواصل معینی از هم،

شمع ها را اجرا می‌کنیم که این شمع ها می تواند از انواع مختلف مساله‌ساز های نزدیک به فولاد و بتن باشد

و یا ممکن است به صورت پیش ساخته یا در جایی اجرا گردد

و این شمعها فشار خاک را به صورت تیرهای یکسر گیردار تحمل می کنند

و در صورت لزوم شمع ها را در امتداد دیواره گود، مهاربندی می‌کنند.

مزایای روش مهار متقابل:

• سرعت اجرای بالا
• اشغال فضای کم
• گاهی از شمع ها می توان به عنوان سازه نگهبان دائم استفاده نمود.
• می‌توان شمع ها را پس از پایان کار جمع آوری نمود
• در گودهای تا ارتفاع کمتر از ۵ متر اقتصادی می باشد

معایب روش مهار متقابل:

• در گودهای با ارتفاع زیاد بایستی فواصل شمع ها را کم کرد و هم از مقطع قوی تر استفاده نمود.
• در پروژه های شهری به دلیل مشکلات شمع کوبی بایستی حتما به صورت درجا اجرا گردد.

روش سپر کوبی

در این روش، ابتدا در طرفین گود سپرهایی را می‌کوبیم و سپس خاکبرداری را شروع می کنیم.

پس از آنکه خاکبرداری ب حد کافی رسید در کمرکش سپرها و بر روی آنها، تیرهای پشت بند افقی را نصب می کنیم.

سپس قیدهای فشاری قائم را در جهت عمود بر صفحه ی سپرها به این پشت بندهای افقی وصل میکنیم.

سپرها و پشت بندها و قیدهای فشاری در عرض‌های کم و خاکهای غیرست معمولا از نوع چوبی است

ولی در عرضهای بیشتر و خاکهای سست تر استفاده از سپرها و پشت بندها و قیدهای فشاری فلزی اجتناب ناپذیر است.

مزایای روش سپر کوبی:

• سرعت اجرای کار بسیار زیاد است.
• میزان ایمنی کار بسیار زیاد است.
• برای اجرای کانال ها به ویژه با طولهای زیاد بسیار مناسب است.

معایب روش سپر کوبی:

• در این روش به دستگاههای سپرکوبی، که به هر حال یک دستگاه ویژه است، نیاز است.
• این روش به نیروهای با تخصص بالاتر، نسبت به روشهای ساده تر، نیاز دارد.
• دستگاه‌های سپرکوب به فضای کافی برای اجرای کار نیاز دارند.
• این روش برای عرضهای کم مناسب تر است.

روش خرپایی

این روش یکی از مناسب ترین و متداول ترین روش های اجرای سازه نگهبان در مناطق شهری است

اجرای آن ساده بوده و نیاز به تجهیزات و تخصص بالایی ندارد

و در عین حال قابلیت انعطاف زیادی از نظر اجرا در شرایط مختلف دارد.

برای اجرای این نوع سازه نگهبان، ابتدا در محل اعضای قائم خرپا، که در مجاورت دیواره گود قرار دارند،

چاه‌های را حفر می‌کنند. عمق این چاه‌ها برابر با عمق گود به اضافه مقداری اضافه برای اجرای شمع انتهای تحتانی عضو خرپا است.

طول شمع که با L نشان داده میشود از طریق محاسبات به دست می آید.آنگاه درون شمع را آرماتور بندی کرده

و عضو قائم را در داخل شمع قرار داده و سپس شمع را بتن ریزی می کنند.

پس از سخت شدن بتن، انتهای تحتانی عضو قائم به صورت گیردار در داخل شمع قرار خواهد داشت.

سپس خاک در امتداد دیواره گود با یک شیب مطمئن برداشته می شود.

آنگاه فونداسیون پای عضو مایل را اجرا می گردد.

این فوندانسیون در پلان به صورت مربعی است.

پس از آن، عضو مایل را از یک طرف به عضو قائم و از طرف دیگر به ورقه کق ستون بالای فوندانسیون متصل می کنند.

عملیات فوق را برای کلیه خرپاهای سازه نگهبان در امتداد دیواره به صورت همزمان اجرا می شود.

حال خاک محصور بین اعضای قائم و افقی خرپاها را در سرتاسر امتداد دیواره به صورت مرحله به مرحله بعد داشته

و در هر مرحله اعضای افقی و قطری خرپا را به تدریج نصب نموده تا آنکه خرپا تکمیل شود.

مزایای روش خرپایی

• برای عموم گود های واقع در مناطق شهری مناسب است
• از نظر اجرا در شرایط مختلف قابلیت انعطاف زیادی دارد
• امکان استفاده مجدد از خرپا وجود دارد
• به تخصص و دستگاه‌های خاصی نیاز ندارد

معایب روش خرپایی

• سرعت اجرا در مقایسه با روش های پیشرفته تر نسبتاً کمتر است
• خرپاها جاگیر بوده و فضای بخشی از زمین را اشغال می نمایند
• احتمال الزامی بودن برداشت بخشی از خاک با روش دستی وجود دارد.

روش نیلینگ

این روش از حدود سه دهه اخیر آغاز شده و تاکنون نیز به عنوان یک تکنیک

برای پایداری ترانشه ها و حفاظت گود با انعطاف پذیری بالا استفاده می گردد.

تئوری استفاده از روش نیلینگ بر مبنای مسلح کردن و مقاوم نمودن توده خاک

با استفاده از دوختن توده خاک توسط مهارهای کششی فولادی با فواصل نزدیک به یکدیگر می‌باشد.

استفاده از این روش موجب:

افزایش مقاومت برشی توده خاک میگردد.

• محدود نمودن و تحت کنترل درآوردن تغییر مکان های خاک در اثر افزایش مقاومت برشی در سطح لغزش slid به دلیل افزایش نیروی قائم می شود.
• باعث کاهش نیروی لغزش در سطح گسیختگی و لغزشی میشود.
• باید توجه داشت کلیه سطوح ترانشه های حفاری شده که توسط نیلینگ بایستی مسلح شوند
•  با استفاده از شبکه مش و شاتکریت ابتدا حفاظت شده و سپس سیستم نیلینگ روی آنها اجرا می شوند.

کاربرد نیلینگ در پروژه های عمرانی

• پایداری ترانشه ها در احداث بزرگراه ها و راه آهن ها
• پایداری جداره تونل ها و سازه های زیرزمینی
• پایدارسازی و حفاظت گود در سازه‌های مناطق شهری، ساختمان های مجاور گود، ایستگاه های زیرزمینی مترو و …
• پایدارسازی کوله های مجاور پل ها در زمین های سست و ریزشی

مهار کششی نیلینگ معمولاً از آرماتورهای فولادی با قطر ۲۰ الی ۴۰ میلیمتر و با حد تسلیم ۴۲۰ الی ۵۰۰ نیوتن بر میلی متر مربع استفاده می‌شوند

که درون یک چال حفاری شده با قطر ۷۶ الی ۱۵۰ میلی متر قرار گرفته و دور آن درون چال تزریق می گردد.

فواصل بین مهارهای کششی در حدود ۱ الی ۲ متر می باشد و طول آنها نیز

در حدود ۷۰ الی ۱۰۰ درصد ارتفاع گود می باشد و حداقل شیب نسبت به افق حدوداً ۱۵ درجه می باشد.

باید توجه داشت که رویه شاتکریت شده روی ترانشه های حفاری شده نقش سازه ای نداشته

اما می توان جهت اطمینان برای پایداری موقت خاک بین آنها استفاده نمود.

مراحل اجرای سیستم نیلینگ:

مراحل اجرای نیلینگ عبارت است از:

• گودبرداری در مرحله اول ترانشه و یا گود و ایجاد پله بعدی عملیات.
• حفاری چال جهت نصب مهار کششی.
• قرار دادن آرماتور داخل چال و تزریق چال
• اجرای سیستم زهکشی و اجرای شاتکریت جداره و نصب ضخامت فولادی.
• گودبرداری مرحله بعدی ترانشه و یا گود و ایجاد پله های بعدی عملیات.
• اجرای پوشش شاتکریت نهایی پس از اتمام آخرین مرحله حفاری.

اصول طراحی نیلینگ:

مراحل طراحی سیستم نیلینگ به شرح زیر است:

• هندسه سازه مشخص گردد
• عمق و زاویه شیب خاکبرداری مشخص گردد
• بارگذاری و سربار بارهای وارده به Nail و موقعیت سطح افزایش تخمین زده شود.
• انتخاب نوع آرماتور شامل:سطح مقطع، طول و فاصله از یکدیگر و در هر تراز مقاومت موضعی آنها تضمین گردد تا مقاومت از نظر استحکام و ظرفیت چسبندگی برای تحمل نیروها تخمین زده شده و با ضریب اطمینان مناسب و قابل قبول کنترل شوند.
• پایداری کل سازه نگهدارنده و خاک اطراف آن در زمان حفاری گود و ایجاد پله های حفاری و بررسی و کنترل ضریب اطمینان قابل قبول.
• تخمین نیروهای وارده بر صفحه فولادی
• در نظر گرفتن سطح پیزومتریک آبهای زیرزمینی و لحاظ نمودن سیستم زهکش.

امیدواربم که با مطالعه این مقاله، به صورت مفید اکثر نکات مربوط به گودبرداری و سازه نگهبان مورد توجه شما عزیزان قرار گرفته باشد.

مارا با قیمت های بعد همراهی کنید.