روش های پی بندی

روش ایجاد یک پی جدید در زیر پی موجود بدون برهم زدن ثبات و مقاومت آن به عنوان پی بندی شناخته شده است. پی بندی لزوما برای جایگزینی یک معیوب معیوب یا برای افزایش قدرت باربری یک پی موجود که باعث زیاد شدن قدرت بابری آن پی می شود مورد استفاده قرار میگیرد. هدف از پی بندی: برای جایگزینی یک پی معیوب با یک پی جدید. برای افزایش قدرت پی موجود. برای افزایش ظرفیت حمل بار یک سازه. روش های پی بندی: روش حفر سوراخ: در این روش ستون های کوتاه با طول ۱٫۲ تا ۱٫۸ متر پی بندی می شوند. در ایتدا،سوراخ ها در دیوار در سطح زمین با فواصل معین ایجاد می شوند و سپس سورن های قوی به داخل سوراخ ها برای حمل کل بار سازه وارد می شوند. به طور کلی، سوزن ها از تخته و یا تیرچه های فولادی ساخته شده اند. در مورد تیرهای RSI، صفحات تکیه گاهی چوبی بین تیرها و دیوار های نکیه گاهی برای به حداقل رساندن خرد شدن مصالح بنایی استفاده شده است. جکها برای نگه داشتن تیرهای سوزنی به کار گرفته میشوند. جکها باید به اندازه کافی دور از دیوار های تکیه گاهی قرار داشته باشند تا فضای کار را برای حفاری و بتن ریزی آماده کنند. هنگامی که نیاز است تا یک پی جایگزین شود، باید بر روی دیوار  به طول ۹۰ تا ۱۲۰ سانتی متر مقطع زده شود تا  بتوان پی جدید را ساخت. مجددا، طول ۹۰ تا ۱۲۰ سانتیمتر دیوار را برش می دهند و دوباره بازسازی می کنند. پس از آن دیوار پی را می توان جایگزین کرد.   روش شمع زدن: در این فرایند، شمع های بتنی  تحت فشار در هر دو طرف دیوار قرار می گیرند. سپس تیرهای سوزنی از وسط دیوار موجود بر روی شمع ها قرار مییگیرند که در این جا نقش سر شمع را نیز ایفا می کنند. این کار، بار تحمل شده را از دیوار کاهش می دهد. این استراتژی برای خاک های تر شده توسط آب که دیوارها بارهای سنگینی را حمل می کنند مفید است. در این وضعیت، شمع ها و تیرهای سوزنی به یک بخش دائمی از سازه تبدیل می شوند و کارکرد پیهای موجود زیر  دیوارها را مختل نمی کنند.