با سلام خدمت شما مهندسین عزیز و گرامی.با بررسی دال بتنی پیش تنیده در خدمت شما عزیزان هستیم.

این قسمت آخرین قسمت از سری آموزش معرفی سقف های رایج بتنی می باشد.

در صورتی که قسمت های قبلی این سری آموزش را مطالعه نفرمودید،

شما مهندسین عزیز میتوانید قسمت های قبلی این سری آموزش را با توجه به فهرست زیر مطالعه فرمایید تا با تمامی سقف های رایج ساختمانی آشنا شوید.

قسمت اول : سقف تیرچه بلوک

قسمت دوم : سقف تیرچه کرمیت

قسمت سوم : سقف کامپوزیت و سقف عرشه فولادی

قسمت چهارم : دال پیش ساخته بتنی

قسمت پنجم : دال بتنی نخت بدون تیر و دال بتنی تخت با تیر

قسمت ششم: دال بتنی مشبک و دال بتنی مجوف (سقف کوبیاکس و سقف یوبوت)

دال بتنی پیش تنیده:

اساس عملکرد دال بتنی پیش تنیده را میتوان به صورت خلاصه مانند زیر شرح داد:

به طور کلی ضعف بتن در برابر تنشهای کششی باعث می‌شود

تا همواره نیاز به استفاده از مصالح مسلح کننده در آن وجود داشته باشد.

برای تقویت بتن در کشش استفاده از آرماتور های فولادی به عنوان متداول ترین روش شناخته می‌شود،

اما راهکارهای دیگری نیز میتوان برای این منظور پیشنهاد داد.

یکی از این موارد استفاده از بتن پیش تنیده است. اساس روش بتن پیش تنیده بر آن است که

کابل های پرمقاومت فولادی در داخل قطعه بتنی قرار گرفته و با استفاده از جک های مخصوص کشیده می‌شوند.

انتهای این کابل ها توسط مکانیزم های خاصی به لبه بتن متصل شده

و باعث می شود که یک فشار اولیه به قطعه بتنی وارد شود.

حضور فشار اولیه روی قطعه بتنی، سبب می‌شود که در اثر بارگذاری، بتن دیرتر به کشش افتاده و ترک بخورد.

توجه کنید در روش بتن پیش تنیده، علاوه بر کابل های پرمقاومت فولادی

از آرماتورهای فولادی نیز در برخی نقاط عضو بتنی استفاده میشود.

پیش کشیدگی و پس کشیدگی در دال بتنی پیش تنیده:

به طور کلی در دال بتنی پیش تنیده، عملیات کشش کابل ها می تواند پیش از بتن ریزی (پیش کشیدگی)

یا پس از بتن ریزی (پس کشیدگی) انجام گیرد.

در عمل، روش پیش کشیدگی عمدتاً برای ساخت تیرهای بتنی با دهانه بلند یا پانل های بتنی کف استفاده می شود.

از طرفی برای اجرای دال های پیش تنیده به صورت درجا،

روش پس کشیدگی قابل استفاده است که خود با دو رویکرد شامل روش چسبیده و نچسبیده اجرا می شود.

مقایسه پیش کشیدگی و پس کشیدگی :

در روش پیش کشیده ابتدا کابل ها روی یک بسته آماده قرار گرفته و در حد فاصل دو قطعه انتهایی کشیده می شوند.

بعد از بتن ریزی و کسب مقاومت مشخصی برای بتن، کابل ها در انتهای قطعه بریده شده

و نیروی کششی موجود در کابل ها به صورت عکس العملی فشاری به بدن منتقل می‌شود.

قابل ذکر است که این روش اغلب در کارگاه ها و کارخانه های تولید قطعات بتنی مورد استفاده قرار می گیرد

و معمولاً محصولات تولید شده به صورت پیش ساخته می باشند.

در روش پس کشیده، کابل ها که داخل غلاف های محافظتی قرار دارند،

پیش از بتن ریزی در قطعه مورد نظر تعبیه می‌شوند.

سپس عملیات بتن ریزی انجام گرفته و چند روز صبر می‌شود تا بتن به مقاومت مورد نیاز برسد.

در این هنگام، کابل های فولادی توسط جک کشیده شده و در انتهای خود به بتن مهار می‌شوند.

این روش از ساخت، هم در تولید قطعات پیش ساخته و هم برای اجرا به صورت در جا قابل استفاده میباشد.

دقت شود که در انجام این روش، کابل های پس کشیده به صورت چسبیده به غلاف یا نچسبیده به آن به کار میروند.

در ادامه بحث، سیستم چسبیده و نچسبیده که برای اجرای دال های پس کشیده متداول است را، بررسی می کنیم.

دال پس کشیده به روش چسبیده (Bonded):

برای اجرای دال های پس کشیده به روش چسبیده، از دسته های چندتایی کابل در کنار هم استفاده میشود.

هر یک از این دسته ها معمولا از ۲ تا ۵ کابل تشکیل شده که داخل یک غلاف فلزی قرار می‌گیرند

و همگی به یک مهار انتهای ختم می شوند. مجموعه غلاف ها در محل طراحی شده روی قالب دار قرار می‌گیرند

و پس از بتن ریزی و کسب مقاومت لازم بتن، کشیده می‌شوند.

در این روش برای ایجاد پیوند مناسب بین کابل های داخل غلاف با بتن مواد پر کننده (گروت) داخل غلاف ها تزریق شده

و به این ترتیب چسبندگی لازم بین کابل و غلاف تامین می گردد.

از سوی دیگر برجستگی های روی جداره غلاف نیز طوری طراحی شده اند تا درگیری مناسبی با بتن ایجاد کنند.

بدین ترتیب بین کابل و بتن، پیوند (Bond) قابل قبولی ایجاد می گردد و به همین سبب است که این روش به سیستم چسبیده موسوم است.
روش چسبیده اغلب در مواردی استفاده میشود که نیاز به نیروی زیادی برای پیش تنیده کردن اعضای بتنی وجود داشته باشد.

به طور کلی از این رویکرد برای احداث پل های پیش تنیده، تیرها

و دال های پیش تنیده برای دهانه های بسیار بزرگ و فوندانسیون های پیش تنیده استفاده می شود.

دال پس کشیده به روش نچسبیده (Unbonded):

در روش نچسبیده برای اجرای دال ها، برخلاف روش چسبیده هر کابل در داخل یک غلاف پلاستیکی قرار دارد

و به طور مستقل توسط یک مهار نگه داشته می‌شود.

همچنین در این روش که نیازی به تامین چسبندگی بین کابل و بتن وجود ندارد، عملیات تزریق گروت حذف شده و عملا کابل با بتن پیوندی ندارد.

در واقع در روش نچسبیده، کابل های داخل عضو به مانند آویزهایی هستند

که وزن بتن وسط دهانه را تحمل کرده و به نواحی انتهایی قطعه بتنی منتقل میکنند.

روش نچسبیده بیشتر در مواردی کاربرد دارد که اجزای بتنی دارای ضخامت کمی هستند

و تعبیه ی مهار های انتهایی بزرگ که برای مهار چند رشته کابل می‌باشند، دشوار بوده یا امکان پذیر نباشد.

موارد کاربرد این روش، عمدتا شامل دال های ساختنمانی میباشد که دارای دهانه های ۷ تا ۱۰ متر هستند.

امیدواریم که آخرین قسمت این سری آموزش ها که در رابطه با دال بتنی پیش تنیده بود،مورد توجه شما عزیزان قرار گرفته باشد.

ممنون از همراهی همیشگی شما.